Life on the road

Bij aankomst in antananarivo zijn we rechtstreeks naar het hotel gegaan, na de lange reistijd vonden we het prima om wat te drinken en eten in het hotel om vervolgens op tijd naar bed te gaan. Op een ander moment in onze reis komen we terug in Tana (hoe de hoofdstad ookwel genoemd wordt). De volgende dag hebben we een lange rit gemaakt naar Antsirabe. De afstand was "maar" 170 km, maar hier is dat ruim een halve dag reizen. Onderweg hebben we gekeken bij een aluminiumfabriek. Dit was het woord fabriek niet waard. Maar wel erg leuk om te zien hoe ze hier aluminium rotzooi omsmelten naar bijvoorbeeld pannen. Aan het eind van de dag zijn in antsirabe een station, een spa waar de president heeft gewoond en een kerk bezocht. De dag erna moesten we weer op tijd vertrekken om naar de volgende plek te gaan. 220 km dit keer, goed voor een volle dag reizen. In het stadje eerst nog gezien hoe ze van de hoorn van een zeeboe (een soort koe) vanalles maken zoals lepels. We zijn ook gaan kijken bij een man die miniatuurfietsjes en auto's maakt van spullen die wij weg zouden gooien. Zo maakte hij een band van catheters die over de datum waren. Tijdens het reizen kom je door veel kleine dorpjes waar de kinderen allemaal enthousiast zwaaien en "vazaha" (witte) roepen naar ons. We hebben nog ontzettend gehaast om de zonsondergang te kunnen zien vanuit het hotel, maar we waren echt 3 minuten te laat. Dit hotel was al een stuk primitiever, tussen 20 en 21 zou er geen stroom zijn. Echter stond Hanneke om 19 uur onder 3 druppels water wat ze hier een douche noemen, toen de stroom eraf ging. De nacht was voornamelijk erg heet, iets wat we de nachten erna nog meer zullen ervaren.

De dag erna weer op tijd vertekken want we gingen een boottocht maken van 3 dagen. Eerst een stuk afgelegd in 2 busjes over zandwegen, flink hobbelen dus. Onderweg werden we aangehouden door een groep mannen met grote geweren en een mes. Dit was wel even spannend, maar nadat de chauffeur ze water en sigaretten hadden gegeven mochten we verder rijden. In het dorpje aangekomen bleek ons busje te groot om door te rijden. Dus zijn we met 11 personen + bagage + 4 enorme rijstzakken in een soort pick-up truck gestapt voor het laatste stuk. Comfortabel was het niet, gezellig wel. Ook hier liepen de kinderen van het dorp weer uit. Ze willen alles van je hebben en zien. Zoals op je horloge kijken of als je jezelf in aan het smeren bent met zonnebrand willen ze ook wat zonnebrand proberen. Helaas beginnen er ook al wat kinderen te bedelen voor biscuits of money. Gelukkig zien ze er allemaal relatief gezond uit en zijn we geen ondervoeden kinderen tegen gekomen.