Life ons a boat & Tsingy n.p.

Reisverslag 2
Life in a boat

We hebben een 3 daagse tocht gemaakt met een chaland over de, Tsiribihinarivier. Dat is een motorboot met een dakterras en een keuken aan boord, maar helaas geen sanitair. Dat werd dus in de bosjes je behoefte doen 3 dagen. Het water in de rivier stond zo ontzettend laag dat er zelfs de eerste paar uur extra jongens aan boord waren om de boot die zeer regelmatig (lees elke 10 minuten) vastliep op een zandbank, vooruit te duwen. Soms hielp het niet en klommen we zelf maar uit de boot om mee te duwen en zodat het weer gewicht scheelt. Het feit dat er ook krokodillen voorkomen vergaten we maar even. Na een paar uur liepen de jongens weg (want zo ondiep was het vaak) en de boot liep iets minder vaak vast. Aan het eind van de dag zijn we naar een waterval geweest om ons onder te "douchen". Hier hebben we de eerste lemuren gezien (halfapen). Echter werden ze hier gevoerd, dus dat maakt het wat minder spectaculair. Wel hebben Coen en ik als enige een sifaki gezien. Dat is een witte lemuur.
Na nog een klein uurtje varen waren we op de plek om het tentenkamp op te zetten. Nou ja, dat werd dus voor ons gedaan. Ze hebben hier trouwens maling aan het feit dat een tentdoek helemaal niet past op de binnentent of ze proberen stokken van een tweepersoonstent in een eenpersoonstent te steken, waardoor ze braken. Uiteindelijk na een hoop gedoe had bijna iedereen een tent. Het was er alleen zo verschrikkelijk heet dat we na 5 minuten drijven op het matje besloten het tentzeil er maar weer af te halen. Er werd zelfs een wc voor ons gemaakt. Je graaft een gat in het zand, zet er een wcpot op, aan 3 kanten zeil eromheen en é voila je hebt een toilet. Na een veel te hete nacht snel de boot op gestapt om het dorp aan de overkant van de rivier te bezoeken. Terwijl we aanmeerde zag ik een klein meisje naar me wijzen en iets tegen haar vriendinnetje zeggen. Ik vroeg me af wat er anders was aan mij dan de andere vazahas (witte). Toen ik van de boot afstapte merkte ik het. Ineens voelde ik twee kleine handen de mijne grijpen. Ze wilden mijn hand vasthouden tijdens de wandeling door het dorp. Al gouw had iedereen die het toeliet een kind aan de hand. De jongens bij de mannen en de meisjes bij de vrouwen. Ook Coen had een nieuwe beste vriend gemaakt. We hebben in het dorp het schoolplein bezocht en tientallen foto's van de kinderen gemaakt. Ze vragen hier de hele tijd om, zodat ze de foto en zichzelf kunnen terugzien op het scherm van je camera.
Na het bezichtigen van het dorp hebben we de hele dag gevaren. Het werd die dag ontzettend heet, rond de 45 graden schatten we, zelfs de malagasi vonden het heet.
Helaas werd Hanneke ook nog ziek en dat is geen pretje met zulke temperaturen, op een boot zonder sanitair of stromend water en later in een tentje. Coen heeft 's avonds na het eten nog bij een kampvuur gestaan waar gedanst werd door malagasi. Deze dag hadden we trouwens besloten de tenten zelf maar op te zetten, echter waaide het zo hard dat ze niet bleven staan. Dan ging de een op zoek naar langere houten stokken terwijl de ander de tent probeerde tegen te houden. Er is flink gelachen om alle taferelen. De dag erna nog een klein stukje gevaren om vervolgens onze reis te vervolgen in 4wd jeeps.

Nadat de we van de boot kwamen zijn we naar het beste restaurant in Madagascar gegaan. Het is van een malagasi die een koksopleiding in Frankrijk heeft gevolgd en daar uiteindelijk een topchef is geworden. Hij heeft er uiteindelijk voor gekozen om terug te keren naar Madagascar en is hier een restaurant begonnen. Als het ergens anders had gelegen was het een sterrenrestaurant geweest. Coen had een 3 gangen lunch, Hanneke alleen een soepje, maar 2 dagen later was er een herkansing als we weer hier kwamen. Het restaurant lag midden in een stadje en pastte er eigenlijk helemaal niet thuis.

De nacht verbleven we in een bungalow met prachtig uitzicht, vlakbij het park waar we de kleine tsingy gingen bezoeken de daaropvolgende dag. Voor de tsingy moesten we op tijd ons bed uit. Eerst hebben we een "boottocht" gemaakDe "boot" bestond uit 2 uit uitgeholde boomstammen die aan elkaar gemaakt zijn als een catamaran, met daarop losse planken om te zitten. We zijn wat grotten gaan bekijken langs de waterkant. Daarna kwam de tocht door de tsingy, dit zijn rotsformaties van kalksteen die scherp zijn door de wind en regen. Hier hebben we overheen geklommen en tussen kloven door gewurmd. Het is wel oppassen geblazen want als je je stoot of verstapt haal je alles open of val je naar beneden. Alles ging uiteindelijk goed, maar het was wel zwaar omdat het 45 graden was en Hanneke nog niet helemaal opgeknapt was. De omgeving was zeer indrukwekkend, zoiets hadden we nog nooit gezien. Na de tocht nog even lekker in het zwembad gelegen.